Neden böyle bir mükemmeliyetçi olmamalısın
Kendimize bir soru sorduğumuzda, mükemmeliyetçilik kelimesinde bizi hangi niteliklerin temsil ettiği muhtemeldir. Genelde coşkuyla, ivme ile söyleriz, ama kesinlikle derinlerde olduğunu düşünüyoruz, peki ya daha az mükemmeliyetçi olsaydı? Daha mutlu olur muyum Hataları nasıl daha kolay yapabileceğimi bilir miydim?
Hataları kabul etmenin ya da başarısızlığın tam olarak en kolay iş olmadığını ve ne kadar mükemmeliyetçi olduğumuzu bilmemiz, onları kabul etmemizin daha zor olduğunu biliyoruz. Bazı olayların veya durumların beklediğimiz gibi gerçekleşmeyeceğini hissedersek, muhtemelen her şeyin kontrol altında olmadığını ve o andan itibaren korku ve güvensizliklere başladığımızı hissediyoruz. 
Kuşkusuz bize her şeyi kontrol ettiğimizde daha iyi olduğumuzu sattılar, ancak kendi iç calvaryumumuzun orada başladığının farkında olmadan. En son ne zaman yanıldığımızı ve ne zaman öğrendiğimizi hatırlamayı bıraktık, ancak masayı ne kadar iyi hazırladığımızı ya da o kişiyle ya da o işte ne kadar iyi olduğumuzu yalnızca çok fazla aklımızda tutuyoruz.
Mükemmeliyetçiliğin ne anlama geldiğini gerçekten biliyor muyuz?
Tam olarak tanımlayabiliriz. Yaptığı şeyde mükemmele ulaşma eğiliminde olan, hiç bitmemiş olduğunu düşünmeye karar vermeden süresiz olarak geliştiren bir insana sahip olan sürekli tutum.
Çok derin olmadan bunun daha fazla hedef ve daha yüksek kişisel memnuniyet elde etmemize neden olduğunu biliyoruz, ancak ne zaman duracağımızı biliyor muyuz?
Kesinlikle değil. Mükemmeliyetçi aşırılıkçı olmak bizi gerginlik içinde yaşatıyor.. Muhtemelen büyük bir korku hissediyoruz ve kendimizi düşünüyoruz, alamazsam ne olur? Ya yanlışsam? Başkaları benim hakkımda ne düşünür? İnsanın hata yapması ve içerdiği eğitimi edinmesi için doğasını kaybediyoruz.
Kuşkusuz kolayca sıkıntılıyız ve başarılarımızı bile kutlayamıyoruz, o zaman bir sonrakini daha önce düşünüyoruz. Hiçbir şey yapmadan nasıl durulacağımızı bilmiyoruz, sürekli bir şey yapmak zorunda olmanın gereğidir ancak zamanımızı boşa harcadığımızı hissediyoruz ve kendimizi kaybettiğimizi unutuyoruz. 
Ne bilmek iyidir?
Bir şeyi doğru yapmak için sürekli talep etmek ile yapabilecekleriniz olduğunda, acı çekmeden veya stres olmadan, bunları yapamayacağımız ya da o anda yapamayacağımızı bilerek, yine de eşit derecede değerli ve önemli olduğumuzu bilmek arasındaki farkı bilmek iyidir. Değerimizden mahrum etmek zorunda olmadığımızı bilmek ancak sonucun ne olduğunu hesaba katmadan en azından denediğimizi akılda tutmak iyi bir şey.
Bunu bilmek güzel mükemmeliyetçilik kaybetmemizi ve hayatımızın birçok yönünü çekmemizi sağlar. Elbette bu ciddi soruyu asla gündeme getirmediniz:
- Her zaman her şeyin en iyisi veya ilki olma ihtiyacım var mı?
- Her zaman nasıl olduğumu, ne yaptığımı veya yaptığımı geliştirmek zorunda olduğum konusunda sürekli bir hisim var mı?
- Sürekli bir stres ve endişe döngüsünde hissediyor musunuz?
- Kendinden tamamen emin olamadığın faaliyetlere mi geri döneceksin?
Cevaplarınız olumlu ise mükemmeliyetçi bir insansınız. Bu fena değil, kötü olan şey tam olarak farkında olmadan bu yolda devam etmektir. Ve daha da kötüsü, teklif ettiğimiz şeyi her zaman almamaktan ya da işler istediğimiz gibi gitmediğinden dolayı acı çekmek. Muhtemelen hayatınızın bir aşamasında, özgüveninizin düşük olduğunu hissettiniz ve elde tutmaya başladınız.
Mükemmeliyetçiliği hangi düşüncelerle ilişkilendirebiliriz?
Kendimiz hakkında düşündüğümüz her şey, hareket tarzımıza yansır. Kuşkusuz, belli kişilerin onayını hissetme ihtiyacını hissediyoruz, reddedilmekten korkuyoruz, grileri gözetmediğimizi radikal bir şekilde düşünmeye meyilliyiz ya da siyah veya beyaz olmak zorundayız, kendimizle ilgili algısız bir algıyı koruyoruz ve genellikle hataları sınıflandırıyoruz Başarısızlık ya da işe yaramaz olduğum için değersizim. 
Alışkanlıkları değiştirmek ...
Bugün sizi yargılamadan gözlemlemeye ve sizi haklı çıkarmadan dinlemeye davet ediyoruz. Yaptığınız her işte veya nasıl yaptığınız konusunda mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Yaşam bize kendimizi her gün biraz daha fazla tanımak için kendimize özümüzü tanımak için hata yapmamız gerektiğini öğretir.
Bir şeyi denediğinde ve bunu başaramadığında, sadece düşün, ben denedim. Kendine bir gün zevk verirken hiçbir şey yapmadan kendini iyi hisset. Sadece kendinin onayına ihtiyacın var, kimse seni yargılamaz.
İlk adım, iyileştirmeyi kabul etmektir. Bu makale yalnızca bilgilendirme amaçlı yayınlanmıştır. Psikolog ile yapılan istişarenin yerini alamaz ve değiştirmemelidir. Güvenilir Psikoloğunuza danışmanızı tavsiye ederiz.
